میاستنی گراویس (Myasthenia Gravis)
میاستنی گراویس (MG) یک بیماری خودایمنی است که مشخصه آن، ضعف عضلانی (به ویژه عضلاتی که از اعصاب جمجمه ای عصب گیری می کنند) می باشد. در اغلب موارد، مصرف داروهای مهار کننده کولین استراز سبب بهبودی می گردد.
بیماری می تواند در هر سنی شروع شود، ولی عموما بین سالهای ۲۰ تا ۴۰ سالگی آغاز می گردد. میزان ابتلای زنان بیشتر از مردان بوده و شایع ترین علایم بیماری را؛ افتادگی پلک، دوبینی، و خستگی عضلانی پس از ورزش تشکیل می دهند.
علت شناسی:
اگرچه علت برانگیزاننده بیماری نامشخص است ولی MG در اثر حمله خودایمنی به گیرنده استیل کولین پس سیناپسی محل اتصال عصب به عضله ایجاد می شود.
اختلال های گفتاری و زبانی
- اختلال گفتارفلجی نوع شل (فلاسید) که مشخصه آن پرخیشومی شدگی، دقیق نبودن تولید صداها، و نفس آلودگی گفتار می باشد..
- اختلال بدآوایی
اختلالات همراه با بیماری: - در دوران شیر خوارگی، ضعیف بودن قدرت مکیدن و وجود مشکلاتی در گریه کردن و تغذیه
- عفونت های تنفسی ثانویه
- با پیشرفت بیماری، در ۸۵ درصد بیماران، عضلات چشم نیز درگیر می شوند.
- دو- بینی
- خستگی
- ضعف در قسمت های ابتدایی اندام ها
- اختلال بلع
- منبع:
- بيمارى شناسى در آسيب هاى گفتار و زبان. چ دوم. ١٣٩٠.
مترجمان: دكتر هاشم شمشادى – دكتر رضا نيلى پور
عنوان اصلى كتاب:
quick reference to speech – language pathology, 1999, Read Kathlyn